Je hebt last van je hand.
Wij helpen je verder.

Hieronder tref je een lijst met aandoeningen. Het geeft u meer informatie over de behandeling hiervan.

Waar heb je last van

Carpaal Tunnel Syndroom |
Dorsaal polsganglion |
Duimbasisslijtage |
Dupuytren |
Mallet vinger |
Meniscusletsel van de pols |
Instabiele pols (midcarpale instabiliteit) |
Mucoidcyste |
Slijtage van de pols (gedeeltelijk vastzetten) |
Slijtage van de pols (Proximale Rij Carpectomie) |
Quervain |
Gebroken polsbotje (Scaphoidfractuur) |
Skiduim |
Strekpeesletsel |
Triggerfinger |
Zenuwletsel |

Instabiele pols (midcarpale instabiliteit)

De pols is een gewricht met 8 botjes (carpalia) die als een puzzel in elkaar passen. Bij het bewegen van de pols draaien en kantelen deze botjes ten opzichte van elkaar. Dit maakt het polsgewricht complex. Midcarpale instabiliteit wordt veroorzaakt doordat de bandjes die de ‘puzzel’ van botjes bij elkaar moet houden, slapper zijn. Hierdoor kunnen de botjes ten opzichte van elkaar makkelijker bewegen. De pols kan ook gaan afhangen door de slappe bandjes, waardoor de stand van de botjes ten opzichte van elkaar niet meer optimaal is. Het kan zijn dat een botje soms blijft hangen tijdens een beweging en weer terugschiet op zijn plek.

Wat zijn de klachten

Midcarpale instabiliteit gaat vaak gepaard met een knakje in de pols. Dit is niet erg, maar kan wel hinderlijk of pijnlijk zijn. De pijn in de pols wordt meestal aan de bovenzijde van de pols ervaren. De pijn wordt veroorzaakt door een te grote bewegelijkheid tussen de botjes in het midden van de pols in combinatie met een verkeerd bewegingspatroon.

De klachten kunnen bestaan uit pijn (door een soort irritatie/ontstekingsreactie) en/of krachtverlies. Vaak voelen patiënten iets verschieten in de pols bij bewegen of heeft men zelfs het gevoel dat de pols blokkeert of ‘op slot’ zit.

Een neiging tot deze zogenaamde midcarpale instabiliteit (door slapte van de banden) is bij heel veel mensen aanwezig, vooral bij jonge vrouwen. Gelukkig hebben de meeste mensen er geen last van. Ze weten dus ook niet dat ze deze ‘aandoening’ hebben.

Oorzaak

Vaak ontstaan er pas klachten wanneer men na afronden van een opleiding met een bepaald beroep begint, bijvoorbeeld als kapster, in de verpleging of in de horeca. Ook na een relatief milde kneuzing van de pols of wanneer deze een tijdje gipsbehandeling heeft gehad, kunnen klachten ontstaan.

 

Mogelijke behandeling

Patiënten met midcarpale instabiliteit zijn gebaat bij een polsspalk voor rust, aangevuld met gerichte handtherapie. Veel patiënten met midcarpale instabiliteit hebben in het dagelijks leven al, zonder het te weten, een verhoogde spanning (rusttonus) van de spieren van de onderarm. Door het ontstaan van de klachten zijn ze deze hoge spierspanning kwijtgeraakt. Doel van de handtherapie is om dit weer te herstellen.

De behandeling door je handtherapeut bestaat uit een specifiek oefenprogramma voor de pols. De gedachte achter dit oefenprogramma is, dat pijn een verstoring veroorzaakt in het gebruik van de pols. In het polsgewricht kan een kleine verandering in het bewegingspatroon al leiden tot een vermindering in kracht, coördinatie en mobiliteit. Dit kan dan op zijn beurt weer leiden tot een verlies van functionele stabiliteit van de pols en ten gevolge daarvan een onevenredige belasting van de pols met pijnklachten. Deze verstoring leidt tot compenserende bewegingen, die weer kunnen leiden tot overbelasting, pijn en beperkingen in het uitvoeren van dagelijkse handelingen. De compenserende bewegingen onderhouden de klachten in de pols, waardoor de pijn chronisch kan worden. Het oefenprogramma richt zich in eerste instantie niet op het verminderen van pijn, maar op het opnieuw aanleren van een juiste aansturing van de pols bij het innemen van bepaalde houdingen, bewegingen en tijdens het leveren van kracht. Dit leidt uiteindelijk tot het verminderen of verdwijnen van de pijnklachten.

Een operatie

De mogelijkheden om een midcarpale instabiliteit chirurgisch te behandelen zijn beperkt. Vaak gaat het bijvoorbeeld om een spier- of peestranspositie. Anderzijds kan een operatie een behoorlijke functie beperking opleveren. Dit is zeker zo na het gedeeltelijk vastzetten van de pols wat alleen in ernstige gevallen wordt toegepast. De behandeling is bij voorkeur niet chirurgisch, maar bestaat uit therapie.

Na de operatie

Na de operatie heb je een gips/spalkverband om de duimbasis, en een mitella. Het is verstandig om de geopereerde hand hoog te leggen, ook ’s nachts, bijvoorbeeld op een kussen. Het is daarbij belangrijk dat je regelmatig je overige vingers en arm beweegt. Na een aantal dagen wordt het gips/spalkverband vervangen door een afneembare spalk die je een aantal weken zal moeten dragen. In deze periode wordt gestart met handtherapie.

 

De klachten zijn nooit meteen helemaal weg na de operatie. Als het operatiegebied genezen is zullen de pezen/spieren en gewrichten van de duim en pols nog moeten wennen aan de nieuwe situatie en in het begin nog pijnklachten geven bij inspanning. Afhankelijk van de ernst van de aandoening kan het 3 tot 9 maanden duren voordat het eindresultaat bereikt is. Het doel is om een goede pijnvermindering tot volledige afwezigheid van de pijn te bereiken, met behoud van een goede inzetbaarheid van de duim.

Complicaties

Na deze ingreep kunnen de volgende complicaties optreden:
– Stijfheid
– Chronisch pijnsyndroom
– Infectie
– Bloeduitstorting
– Restklachten van het gewricht
– Letsel van een zenuwtakje in het operatiegebied met als gevolg een verminderd of veranderd gevoel in deel van de duim

Na behandeling

Het doel door middel van handtherapie, is om een goede pijnvermindering tot volledige afwezigheid van de pijn te bereiken met behoud van een goede inzetbaarheid van de hand/pols. De klachten zijn nooit meteen helemaal weg na de handtherapie. Afhankelijk van de ernst van de aandoening kan het 3 tot 9 maanden duren voordat het eindresultaat bereikt is.

Al onze zorg wordt verzekerd door uw zorgverzekeraar

Alle behandelingen die door Voor de hand worden verricht vallen onder de basisverzekering. Dit betekent dat alle behandelingen in principe worden vergoed, uiteraard met in achtneming van het wettelijk eigen risico. Zoals met alle behandelingen die vallen onder de basisverzekering zullen de kosten rechtstreeks verrekend worden met uw zorgverzekeraar.